دعاي فرج...

           امام زمان (ارواحنافداه) به يكي از دوستان خود كه از آن حضرت پرسيده بود:آقاجان قربانتان شوم، چرا با اينكه ما اين همه دعاي فرج را مي خوانيم شما نمي آييد؟فرمودند:شما كه دعاي فرج را نمي خوانيد، شما دعاي سلامتي من را مي خوانيد(يعني اللهم كن لوليك الحجه بن الحسن...) شما بايد دعاي  الهي عظم البلا را زياد بخوانيد...

         دعاي فرج،دعايي است كه در آن نهايت درماندگي و گرفتاري شخص منتظر بيان شده و حضرت بقيه الله آن را به محمدبن ابي ليث كه از ترس كشته شدن به حرم امام موسي بن جعفر عليه السلام  پناه برده بود* آموخته اند.

* بحارالانور ج 99 ص119و كلمه الامام المهدي ص295

فضل بن ابي قره از امام صادق عليه السلام  نقل مي كند كه آن حضرت فرمودند:

         ...هنگامي كه عذاب بر بني اسرائيل طول كشيد و قرار بود اين عذاب چهار صد سال ادامه داشته باشد فقط چهل روز با حالت اضطرار در درگاه خدا ضجه و گريه كردند.در اينجا خداي تعالي به موسي و هارون وحي فرستاد كه آنان را از فرعون رهايي مي بخشد و صد و هفتاد سال از كل مدت چهارصد سال را كم كرد.شما شيعيان هم همينطور هستيد كه اگر اين كار را بكنيد(يعني در درگاه الهي ضجه و ناله و دعا كنيد)حتما خدا فرج ما را مي رساند.اما اگر اين كار را نكنيد غيبت حضرت تا آخرين زمان ممكن به طول مي انجامد.

بحارالانور ج 52 ص131-تفسير عياشي ج2 ص154